Σοφία Χατζηγεωργίου
Προτείνεται ένα
πειραματικό μοντέλο κατοικίας που
συνδυάζει την κατοίκηση στην πόλη με την κάθετη καλλιέργεια σε
θερμοκήπια. Με την εισαγωγή
μονάδων θερμοκηπίου στην αστική
πολυκατοικία ,η κατοικία
από απλός τόπος διαμονής μετατρέπεται σε ένα διαδραστικό χώρο, όπου προσφέρεται η δυνατότητα παραγωγής βασικών υλών για την καθημερινή
διατροφή, συμμετοχής στις εργασίες του θερμοκηπίου αλλά και κοινωνικής
αλληλεπίδρασης μεταξύ των
κατοίκων εφόσον όλοι μαζί πρέπει
να λαμβάνουν αποφάσεις για τη λειτουργία του κτιρίου.
Το κτίριο τοποθετείται με τη μεγάλη του
πλευρά προς το νότο όπου βρίσκεται το θερμοκήπιο,
με τα διαμερίσματα να οργανώνονται σε διάταξη Π , σε απόσταση απο αυτό, δημιουργώντας έναν κενό χώρο μεταξύ τους , την αιολική καμινάδα.
Η λειτουργία της αιολικής καμινάδας είναι
ιδιαίτερα σημαντική για το μικροκλίμα του κτιρίου, διασφαλίζοντας άνετες και
υγιεινές συνθήκες διαβίωσης στο
εσωτερικό του με τη μικρότερη δυνατή κατανάλωση ενέργειας. Κατά τους
χειμερινούς μήνες το θερμοκήπιο
εκλύει θερμότητα προς το
εσωτερικό του κτιρίου η οποία παγιδεύεται στην αιολική καμινάδα και διοχετεύεται στα διαμερίσματα , ενώ κατά τους θερινούς τα υαλοστάσια του θερμοκηπίου και των
κενών στη βόρεια πλευρά ανοίγουν,
επιτρέποντας τον αερισμό και δροσισμό του κτιρίου.
